mahîtab

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mahîtab	mahîtab
Îzafe	mahîtaba	mahîtabên
Çemandî	mahîtabê	mahîtaban
Nîşandera çemandî	wê mahîtabê	wan mahîtaban
Bangkirin	mahîtabê	mahîtabino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mahîtabek	mahîtabin
Îzafe	mahîtabeke	mahîtabine
Çemandî	mahîtabekê	mahîtabinan

mahîtab mê

1. tavheyv, tavhîv, hîveron, tava heyvê,
   ronahiya ku heyv dide dinyayê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• mahtab
• mehîtab
• mehtab

Ji wêjeyê

Li ber her heft
dergehên te
Em bûne sêwî
Li ser rûkê qadê
bûne rêwî
û her di banga te de
em bûne şeyda
Me dikir sema
li ber mahîtabê
û me ji dest berda
afîtabê
ta ku... sitêrên te
Di sîngên me de
Tewirîn
ta ku keskesorê
rahişt baxçika xwe a rengîn.

(Mizgîn Mehmûd: Asîman ji pirtûka wê Tîpên Evînê, 2007)

Etîmolojî

Ji farisî mah (heyv, meh) + tab (tav)

Werger

• Fînî: kuutamo → fi, kuunvalo → fi
• Îngilîzî: moonlight → en