kurmanc
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayendên mê û nêr ên binavkirî | ||||
|---|---|---|---|---|
| Rewş | Mê (yj.) | Nêr (yj.) | Mê û nêr (pj.) | |
| Navkî | kurmanc | kurmanc | kurmanc | |
| Îzafe | kurmanca | kurmancê | kurmancên | |
| Çemandî | kurmancê | kurmancî | kurmancan | |
| Nîşandera çemandî | wê kurmancê | wî kurmancî | wan kurmancan | |
| Bangkirin | kurmancê | kurmanco | kurmancino | |
| Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî | ||||
| Rewş | Mê (yj.) | Nêr (yj.) | Mê û nêr (pj.) | |
| Navkî | kurmancek | kurmancek | kurmancin | |
| Îzafe | kurmanceke | kurmancekî | kurmancine | |
| Çemandî | kurmancekê | kurmancekî | kurmancinan | |
kurmanc mê û nêr, k-ya nerm, r-ya nerm
- Kurdên ku bi kurmancî dipeyivin.
- Wê kêlîkê zarokên ku li sikakê li eydê digeriyan erîşî şekirên qul-qûlî û yên di nava qesebên zêrînî de kirin. Zarokê bajariyan wan rojan av li zarokên kurmancan venedixwarin. — (Arjen Arî, Bîhoka Li Pişt Sînor, Avesta, 2010, r. 41)
- Kurd, hemû kurd.
- Mın ev nıvîsî ne jıbo sahıb rewacan
Belkî jıbo bıçûkêd Kurmancan — (Ehmedê Xanî (wergêr M. E. Bozarslan), Mem û Zîn, Gün Yayınları, 1968, r. 16)
- Mın ev nıvîsî ne jıbo sahıb rewacan
Bikaranîn[biguhêre]
Berê kurdên ku Badînî (a ku jê re niha tenê "Kurmancî" tê gotin hemûyan), Soranî û Pehlewanî (Feylî, Kelhorî, Kirmaşanî û hwd.) qise dikin tev jî ji xwe re "kurmanc" an jî guhartoyeke wê digotin lê niha tenê li Bakur û Rojavaya Kurdistanê maye. Ji aliyê ên ku hê ji xwe re kurmanc dibêjin ve wek hemû kurdan tê bi kar anîn. Ji helbesta klasîk tê dîtin ku "Kurd" aliyê malmezin û rêvebiran diyar dikir û Kurmanc jî gelê rojane diyar dikir.
Herwiha[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Bide ber[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji kurd + manc anku "mad" anku med. Zêdebûna n li kêleka d/t/c di zimanên îranî û nexasma di kurdî de berbelav e, binêre tanc, sûnc, derence, fersend... Anku *mad > *mand > manc, ku tê wateya ku peyva bi maneya "gelê med" di kurdî de manc e. Guhartoyên cihê wek "kurdmanc, kirmanc, kumanc" jî berê peyda dibûn lê niha kêm e.