kite

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. hece, parçeyên ku mirov dikare peyvekê lê parve bike dema mirov peyvê dibêje
2. * "Kurdistan" sê-kîteyî ye ji ber ku dikare wiha bêt gotin: Kur.dis.tan (anku mirov dikare li cihê niqteyê bisekine.)
3. * "Dest" peyvek yek-kîteyî ye. (ji ber ku divê mirov wê bi carekê bibêje)
4. * "Bi-har" du-kîteyî ye lê "wî-kî-fer-heng" çar-kîteyî ye.

Herwiha

• kît
• kîte

Têkildar

• vekît

Ji

kit + -e

Jê

• kitandin
• kitandî
• pirrkîteyî
• yekkîteyî

Werger

çînî : 音節 → zh, 音节 → zh elmanî : f → de farisî : هجاء (hecai), هجا → fa fînî : tavu → fi frensî : f → fr holendî : f → nl inglîzî : syllable → en îtalî : f → it japonî : 音節 → ja koreyî : 음절 → ko

kurdî : f → ku, f → ku portugalî : f → pt rusî : слог (slog) slovenî : f → sl spanî : f → es swêdî : stavelse → sv tirkî : hece → tr, detay → tr, seslem → tr yewnanî : f → el

Inglîzî

navdêr

Wate

1. başoke, firfirok, fêlbaz, kolare, xapînok

Gotin

• deng

  (pel)