kite

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. hece, parçeyên ku mirov dikare peyvekê lê parve bike dema mirov peyvê dibêje
   • "Kurdistan" sê-kîteyî ye ji ber ku dikare wiha bêt gotin: Kur.dis.tan (anku mirov dikare li cihê niqteyê bisekine.)
   • "Dest" peyvek yek-kîteyî ye. (ji ber ku divê mirov wê bi carekê bibêje)
   • "Bi-har" du-kîteyî ye lê "wî-kî-fer-heng" çar-kîteyî ye.

Herwiha

• kît
• kîte

Têkildar

• vekît

Ji

kit + -e

Jê

• kitandin
• kitandî
• pirrkîteyî
• yekkîteyî

Ji wêjeya klasîk

Rehmê bi 'aşiq nabite
Wê qest e can yexma kite
Hetta ko dil qenc jê bite— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Çînî: 音節 ^→ zh, 音节 ^→ zh
• Elmanî: Silbe ^→ de m
• Farisî: هجاء (hecai), هجا ^→ fa
• Fînî: tavu ^→ fi
• Frensî: syllabe ^→ fr m
• Holendî: lettergreep ^→ nl m
• Inglîzî: syllable ^→ en
• Îtalî: sillaba ^→ it m
• Japonî: 音節 ^→ ja
• Koreyî: 음절 ^→ ko
• Kurdî: kite ^→ ku m, hece ^→ ku m
• Portugalî: sílaba ^→ pt m
• Rusî: слог (slog)
• Slovenî: slabika ^→ sl m
• Spanî: sílaba ^→ es m
• Swêdî: stavelse ^→ sv
• Tirkî: hece ^→ tr, detay ^→ tr, seslem ^→ tr, ^?dayak ^→ tr, ^?hoşt ^→ tr
• Yewnanî: συλλαβή ^→ el m

Inglîzî

navdêr

Wate

1. başoke, firfirok, teyare herbî, firoka kaxezê, firoka destkird
2. fêlbaz, kolare, [xapînok]]

Gotin

• Deng (DYA)

  (pel)