kê

Kurmancî

Cînav

kê

1. kîj kesê/î, kîjan kesê/î
   forma tewandî ji cînavê kî
   • Tu kê dibînî?
     Em dê biçim cem kê?
     Kê gotiye ku divê em birevin?
   • Ji roja ku cîhan bûye cîhan, kê hespê ku hatiye li ber deriyê wî rawestîyaye bi paşde vegerandiye?— (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Agadarî

Kê forma tewandî ya kî ye. Eger bersiva kî "ez" be (-Ew kî ye. - Ez im.), hingê ya kê jî "min" e (- Kê got. - Min got). Berevajî ku hin kes carina bi şaşî bi kar tînin, kê ne forma mê ya kî ye. Di kî û kê de zayend nîne.

Ji

Ji proto-hindûewropî, binere: kî.

Ji Wêjeya Klasîk

Ew xaliqê bê bab û da
Xelqno! Ji kê ra ev qese
Da heq bi urfê nas bikî— (Feqiyê Teyran ~1620, Feqiyê Teyran)

Soranî

cînav

Bi kurmancî

1. kî
2. kê

Werger

• Farisî:^?چه کسی ^→ fa, ^?كی ^→ fa
• Erebî: ^?مَنْ ^→ ar
• Elmanî: ^?welche ^→ de, ^?wem ^→ de, ^?wen ^→ de, ^?wer ^→ de
• Inglîzî: ^?whom ^→ en, ^?whose ^→ en