kê

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA: /kʰeː/
• Kîtekirin: kê

Cînav

kê

1. kîj kesê/î, kîjan kesê/î
   forma tewandî ji cînavê kî
   • Tu kê dibînî?
   • Em dê biçim cem kê?
   • Kê gotiye ku divê em birevin?
   • Ji roja ku cîhan bûye cîhan, kê hespê ku hatiye li ber deriyê wî rawestîyaye bi paşde vegerandiye?— (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Ji wêjeya klasîk

• Ew xaliqê bê bab û da
  Xelqno! Ji kê ra ev qese
  Da heq bi urfê nas bikî— (Feqiyê Teyran ~1620)

Agadarî

• Kê forma tewandî ya kî ye. Eger bersiva kî "ez" be (-Ew kî ye. - Ez im.), hingê ya kê jî "min" e (- Kê got. - Min got). Berevajî ku hin kes carina bi şaşî bi kar tînin, kê ne forma mê ya kî ye. Di kî û kê de zayend nîne.

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî, binêre: kî.

Soranî

Cînav

kê

1. kî
2. kê

Werger

• Farisî:^?چه کسی ^→ fa, ^?كی ^→ fa
• Erebî: ^?مَنْ ^→ ar
• Elmanî: ^?welche ^→ de, ^?wem ^→ de, ^?wen ^→ de, ^?wer ^→ de
• Inglîzî: ^?whom ^→ en, ^?whose ^→ en