hîmî

Kurmancî

Navdêr

hîmî m

1. rewşa hîmbûnê
2. bingeh, bingehîn, esas, mezin, şah, serekî, hîmdar, binyatî, kokî, tundraw, binyadî, mayinde^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji hîm +‎ -î

Werger

• Almanî: ^?fundamental → de, ^?fundamental → de
• Erebî: أصولية → ar
• Îngilîzî: radical → en, ^?fundamentalism → en, ^?fundamental → en
• Tirkî: ana → tr, asli → tr, cezri → tr, esasi → tr, esaslı → tr, köklü → tr, kökten → tr, asal → tr