ecûr

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɛˈd͡ʒuːɾ/
• Kîtekirin: e·cûr

Navdêr

Ecûr.

Sênîk ecûr.

ecûr n

1. (sebze) Sebzeyek wek şimamokê mezin e, û çêja wê wek ya xiyara ye.

   Hevmane: werzik, tilozî, qitî, xirtik, tirozî, incûr, bejik, qitîk, şelengo, kilyar, qitik, xita, xitî, xitîk, qatîk, xite

Herwiha

• incûr
• encûr
• 'encûr

Bide ber

• acûr

Etîmolojî

Hevreha farisî آجر (acûr), ji zimanên îranî, tirkî acur, ji erebî عجور (eccûr) ku bi forma xwe ya erebiya misrî eggûr ketiye gelek zimanên Rojhilat û Bakurê Ewropayê jî: yûnanî αγγούρι (angouri), rûsî огурец (ogurêç), polonî ogórek, çekî okurka, danmarkî û norwecî agurk, almanî Gurke, swêdî gurka, estonî kurk, fînlendî kurkku, ukraynî огіро́к (ohirok), mecarî uborka...

Werger

• Farisî: آجر → fa, ^?نوعی خیار → fa
• Tirkî: acur → tr