cemidî

Kurdî

Rengdêr

cemidî

1. qerisî, qeşagirtî
2. sar, tezî
   • Hingî bi carekê ve çokên mêrik sist bûn, canê wî sar bû û xwêdaneke cemidî ew girt.— (Firat Cewerî Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

Herwiha

• cemidiyayî

Têkildar

• cemedî
• cemidandî

Etîmolojî

cemidîn

Werger

• Almanî: eisig ^→ de, starr ^→ de, erfroren ^→ de, vereist ^→ de
• Erebî: ^?فتور ^→ ar
• Farisî: يخی ^→ fa, يخ زده ^→ fa
• Inglîzî: disaffected ^→ en, psychro- ^→ en, frozen ^→ en
• Tirkî: camit ^→ tr, soğuk ^→ tr, donmuş ^→ tr, ^?dargın ^→ tr