cemidî

Kurdî

Rengdêr

cemidî

1. qerisî, qeşagirtî
2. sar, tezî
   • Hingî bi carekê ve çokên mêrik sist bûn, canê wî sar bû û xwêdaneke cemidî ew girt.— (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

Herwiha

• cemidiyayî

Têkildar

• cemedî
• cemidandî

Etîmolojî

cemidîn

Werger

• Almanî: eisig → de, starr → de, erfroren → de, vereist → de
• Erebî: ^?فتور‎ → ar
• Farisî: يخی‎ → fa, يخ زده‎ → fa
• Inglîzî: disaffected → en, psychro- → en, frozen → en
• Tirkî: camit → tr, soğuk → tr, donmuş → tr, ^?dargın → tr