bîmar

Kurdî

Rengdêr

bîmar

1. bîvêr, nesax, nexweş, êşewî
   • Mela nemrit bi dayê xwe
     Mesîhayê li bîmaran
     Kesên geztî du reşmaran— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Etîmolojî

Ji farisî بيمار‎ (“bîmar”), hevreha kurmancî bîvêr û pehlewî wêmar.

Bikaranîn

Lêker:

• bîmar bûn
• bîmar kirin
• bîmar ketin

Navdêr:

• bîmarbûn
• bîmarkirin
• bîmarketin

Rengdêr:

• bîmarbûyî
• bîmarkirî

Jê

• bîmaristan
• bîmarî

Werger

• Farisî: بیمار ^→ fa, مریض ^→ fa, ناخوش ^→ fa, ناساز ^→ fa
• Erebî: ^?مریض ^→ ar
• Tirkî: sakit ^→ tr, sayrı ^→ tr

Navdêr

bîmar mê

1. bîvêr, nesax, nexweş, êşewî
   • Mela nemrit bi dayê xwe
     Mesîhayê li bîmaran
     Kesên geztî du reşmaran— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)