دوه

Osmanî

Navdêr

دوه

دوه (deve)

1. (heywan) hêştir, deve

   Hevmane: شتر (şütür)

Jê

• دوه الماسی (deve elması)
• دوه توكی (deve tüyü)
• دوه دیكنی (deve dikeni)
• دوه طبانی (deve tabani)
• دوه قوشی (deve kuşu)
• دوه‌جی (deveci)
• دوه‌لی (develi)

Etîmolojî

Dara etîmolojiyê

Proto-tirkî
*tebe (“hêştir”)

Osmanî
دوه

Mîrasmayî ji proto-tirkî *tebe (“hêştir”). hevreha azerî dəvə, başkîrî дөйә (döyä), çuvaşî тӗве (tĕve), qazaxî түйе (tüie), kirgizî төө (töö), tirkmenî düýe, oygurî تۆگە (töge) û ozbekî tuya.

Dûnde

• Gagawzî: devä
• Tirkî: deve
• → Albanî: deve
• → Ermenî: դավա (dava)
• → Kurmancî: deve
• → Zazakî: deva
• → Sirboxirwatî:

  Skrîpta Cyrillic: дева

  Skrîpta Latin: deva

Peştûyî

Hejmar

دوه (dwa)

1. du