çarçav

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /t͡ʃɑːɾˈt͡ʃɑːv/
• Kîtekirin: çar·çav

Rengdêr

çarçav

1. Kesên ku berçavk datînin ber çavên xwe.

   Xanima min jî di dawiya emrê xwe da ewêpîreke bi berçavk, ewê jî wek min bibe çarçav... — (Zinarê Xamo, Çîroka berçavka min [arşîv], Hindik Rindik - zinarexamo.blogspot.com, 02-23-2021)

2. Kesê ku bi hişyarî an bi baldarî hereket dike.

   Şivan tim li ber pez e û her daîm şiyar e, bi çav, goh û hestên xwe tim bi çarçav e. Pez bi ro û şev tim di talûkê de ye, talûke; diz, keftar, gur û dijmin e. — (Paşa Amedî, Jiyan û rewşa şivanê Kurda [arşîv], Çandname, 04-07-2017)

3. Kesên meraqdarê tiştekî ne, hêvîdariya meraqdariyê.

   Çaxê ku her sê bira vegerîyan, çarçav bûn, je hev pirsîn te mal temîz kirîye her sîyan got na gotin minê kê temîz kirîye? — (Fritillaria Kurdica - Bulletin of Kurdish Studies, [1.pdf Denenara qêza kêlik] [[1.pdf arşîv]], Abdollah Hajiyan, hj. 16, 01-03-2017, r. 105)

Etîmolojî

Ji çav + çav. Maneya yekem bi tesîra zimanê tirkî ketiye kurdî.

Werger

Kesên biberçavk

Kesê ku bi baldarî hereket dike

Kesên meraqdarê tiştekî

Navdêr

çarçav mê

1. (Rûyê lihêfê, rûyê serdoşekê) Guhartoyeke çarçef.