zeaf
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | zeaf | zeaf |
| Îzafe | zeafa | zeafên |
| Çemandî | zeafê | zeafan |
| Nîşandera çemandî | wê zeafê | wan zeafan |
| Bangkirin | zeafê | zeafino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | zeafek | zeafin |
| Îzafe | zeafeke | zeafine |
| Çemandî | zeafekê | zeafinan |
zeaf mê
- zeîfî, qelsî, lawazî, zeafiyet
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- kêmasî, qisûr
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Herwiha[biguhêre]
- zaaf (2)
Ji wêjeyê[biguhêre]
- Bi kinayî wî hemû zeafên wî qahremanê xwe yê îtirafkar bi şeklê têgîhştin û awayê mezinbûna wî ve motîve kiriye. — (Enwer Karahan: ”Gava Heyatê”, Nefel.com, 10/2007)
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî ضعف (ḍe'f: zeîfî, qelsî, lawazî, têkildarî zeîf. Forma "zeaf" di bin tesîra tirkî "zaaf" de ketiye kurdî, ne yekser ji erebî hatiye.