tifal

Kurmancî

Navdêr

tifal

1. sava, berşîr, zarokê/a biçûk
   • Paşê zaro danî, çay germ kir, nîv stekan şirîn kir û pê hingil da wî tifalî, li kêlekê rûnişt, pê destan hejand, heta di xew re çû. — (Dê û Dêmarî, Egîdê Xudo, Weşanên Nûdem)

Pirrjimar

• etfal

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Ji wêjeya klasîk

• Min hêvî heye ji ehlê halan
  Teqbîh nekin evan tifalan
  Ev meywe eger ne abdar e — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Farisî: بچه‎ → fa, نورسیده‎
• Îngilîzî: ^?greenhorn → en