tifal

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

tifal

  1. sava, berşîr, zarokê/a biçûk
    • Paşê zaro danî, çay germ kir, nîv stekan şirîn kir û pê hingil da wî tifalî, li kêlekê rûnişt, pê destan hejand, heta di xew re çû. — (Dê û Dêmarî, Egîdê Xudo, Weşanên Nûdem)

Pirrjimar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî [Peyv?]

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Min hêvî heye ji ehlê halan
    Teqbîh nekin evan tifalan
    Ev meywe eger ne abdar e
     — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

Werger[biguhêre]