tabû

Kurmancî

Navdêr

Tewandina tabû
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	tabû	tabû
Îzafe	tabûya	tabûyên
Çemandî	tabûyê	tabûyan
Nîşandera çemandî	wê tabûyê	wan tabûyan
Bangkirin	tabûyê	tabûyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	tabûyek	tabûyin
Îzafe	tabûyeke	tabûyine
Çemandî	tabûyekê	tabûyinan

tabû m

1. Tişta/ê ku şerm e yan qedexe ye ku bêt baskirin.

   Hevmane: bestel

   • Tabû û tolerans — (sernavê nivîsek Rojan Hazim, xweza.com, 7/2004)

Etîmolojî

Bi rêya fransî tabou yan îngilîzî taboo, ji tongî tapu (“qedexe”).

Werger

• Almanî: No-Go → de m
• Esperantoyî: tabuo → eo
• Ferî: halgidómur
• Fînî: tabu → fi
• Fransî: tabou → fr
• Holendî: taboe → nl
• Îngilîzî: taboo → en
• Mecarî: tabu → hu
• Portugalî: tabu → pt
• Sirananî: trefu
• Spanî: tabú → es
• Tirkî: tabu → tr