tabû

Kurdî

navdêr, mê
rengdêr

Wate

1. bestel, tişta/ê ku şerm e yan qedexe ye ku bêt baskirin
   • Tabû û tolerans — (sernavê nivîsek Rojan Hazim, xweza.com, 7/2004)

Etîmolojî

Bi rêya fransî yan ingîlî ji zimanê tongî tabu (qedexe).

Werger

• Almanî: No-Go → de m
• Esperantoyî: tabuo → eo
• Ferî: halgidómur → fo
• Fînî: tabu → fi
• Fransî: tabou → fr
• Holendî: taboe → nl
• Mecarî: tabu → hu
• Inglîzî: taboo → en
• Portugalî: tabu → pt
• Sirananî: trefu → srn
• Spanî: tabú → es
• Tirkî: tabu → tr, tekinsiz → tr