quncik
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda nêr a binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | quncik | quncik |
| Îzafe | quncikê | quncikên |
| Çemandî | quncikî | quncikan |
| Nîşandera çemandî | wî quncikî | wan quncikan |
| Bangkirin | qunciko | quncikino |
| Zayenda nêr a nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | quncikek | quncikin |
| Îzafe | quncikekî | quncikine |
| Çemandî | quncikekî | quncikinan |
quncik mê
- goşe, qunc, kujî, zawî, qulaç
- Ew ji cihê xwe rabû û çû li quncika herî dawiyê rûnişt. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)
- quncok, amûra ku qulpikên cilan digihîne hev
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Hevmane[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.
