mixatib

Kurmancî

Navdêr

mixatib

1. berpeyv, beraxêv, guhdar
   kesa/ê ku jê re tê peyivîn,
   kesa/ê ku kesek li gel diaxive yan danûstandinan li gel dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• muxatib

Jê

• mixatibî

Etîmolojî

Ji erebî مخاطب‎ (muxaṭeb) ji خطب‎ (xeṭebe, “jê re peyivîn”), hevreha aramî חטב (x-t-b-: hw). Ji heman rehî: xatib, xîtab, xutbe.

Werger

• Fînî: kuulija → fi, kuuntelija → fi
• Îngilîzî: addressee → en, interlocutor → en, collocutor → en, drawee → en
• Tirkî: ^?muhatap → tr