minafiq

Kurdî

rengdêr
navdêr

Wate

1. durû, gelac, şatir, hîlebaz, lêbok, sixtekar, şalûz, cembaz, derewîn, virrek, ne rastgo, ne wefadar
2. derewker

Herwiha

• munafiq

Ji wêjeyê

Mafê ti minafiqan jî nîne bi rê û rêbaz û bi navê Îslamê hîzîtîyê bike, her tişt bo xwe rewa û heq bibîne lê feqîr û jarên nezanên saf misilman bixapîne. Xwezî rûyê wan kesên sextekar ser navê îslamê hemû wisan kifş biban.

Ji

Ji erebî

Jê

• minafiqî
• minafiqîtî
• minafiqtî

Werger

• Inglîzî: hypocrite ^→ en, two-faced ^→ en
• Tirkî: münafık ^→ tr, bölücü ^→ tr, ara bozucu ^→ tr