minafiq

Kurmancî

Navdêr

minafiq mê û nêr

1. durû, gelac, şatir, hîlebaz, lêbok, sixtekar, şalûz, cembaz, derewîn, virrek, ne rastgo, ne wefadar

   Mafê ti minafiqan jî nîne bi rê û rêbaz û bi navê Îslamê hîzîtîyê bike, her tişt bo xwe rewa û heq bibîne lê feqîr û jarên nezanên saf misilman bixapîne. Xwezî rûyê wan kesên sextekar ser navê îslamê hemû wisan kifş biban.

Herwiha

• munafiq

Etîmolojî

Ji erebî مُنَافِق‎‎ (munāfiq, “durû”).

Jê

• minafiqî
• minafiqîtî
• minafiqtî

Werger

• Îngilîzî: hypocrite → en, two-faced → en
• Tirkî: münafık → tr, bölücü → tr, ara bozucu → tr

Rengdêr

minafiq

1. durû, gelac, şatir, hîlebaz, lêbok, sixtekar, şalûz, cembaz, derewîn, virrek, ne rastgo, ne wefadar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)