mijûl

Kurdî

Rengdêr

mijûl

1. Kesa/ê tiştekî dike û lewre nikare tiştek din bike.

   Hevmane: xerîk, meşxul, karîwer, ne betal, bişol

   Ez dê biçûma Kurdistanê lê bi karê xwe ve mijûl im.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مژوول‎

Herwiha

• mijîl
• mijul
• mujûl
• mujîl
• mujul
• mijwîl
• mujwîl

Bide ber

• gîro

Jê

• (lêker) mijûl bûn
• (lêker) mijûl kirin
• (navdêr) mijûlbûn
• (navdêr) mijûlkirin
• (rengdêr) mijûlbûyî
• (rengdêr) mijûlkirî
• mijûlahî
• mijûlatî
• mijûlayî
• mijûlî

Etîmolojî

Ji meşxul ji erebî مَشْغُول‎ (mašḡūl) ji شُغْل‎ (šuḡl) ku wek şuxl û şol ketiye kurdî jî.

Werger

• Almanî: beschäftigt → de, ^?begriffen → de, ^?genutzt → de
• Erebî: ^?مشغول‎ → ar, ^?سامد‎ → ar
• Farisî: مشغول‎ → fa, اشغال‎ → fa
• Fînî: varattu → fi, kiireinen → fi
• Inglîzî: engaged → en, busy → en, occupied → en, engrossed → en, ^?at work → en, ^?preoccupied → en, ^?up to the elbows in → en
• Tirkî: meşgul → tr, dolu yağmak → tr