mûç kirin

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

mûç kirin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha: mûç -k-
RP.
Niha
ez mûç dikim
tu mûç dikî
ew mûç dike
em, hûn, ew mûç dikin
Fermanî Yekjimar mûç bike
Pirjimar mûç bikin
Rehê dema borî: mûç -kir-
RP.
Boriya
sade
min mûç kir
te mûç kir
wê/wî mûç kir
me, we, wan mûç kir
Formên din: Tewandin:mûç kirin

mûç kirin lêkera hevedudanî, gerguhêz

  1. bel kirin
    Kakil bi van teklîfên xwe ra guhên xwe mûç û çavên xwe zil kirin û li nav çavên Begî nihêrî.Perwîz CihanîBilîcanNefel2002, r. 117, ISBN 91-89687-12-4
    • Bi deng re kûçikên gund li cihê xwe guhên xwe mûç kirin û bi dengekî bi şewat reviyan. — (Selahattin Bulut: Derbe, Nûdem, Hj. 34, 2000, r. 124)
    • Di "dewlet"a pêşîn de Albay Yasîn di ber derî de derbas bû, di "dewlet"a duyem de guhê xwe mûç kir û li hundirê dikanê mêyze kir, di "dewlet"a dawîn de ket hundir. — (Rojen BarnasHingê, Weşanên Nûdem1997, r. 32)
  2. kutkutandin

Bikaranîn[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji mûç + kirin.

Werger[biguhêre]