kamil

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
kamil	kamiltir	kamiltirîn herî kamil

kamil

1. temam, bêkêmasî, ti tişt jê ne kêm

Herwiha

• kamîl
• kamul

Bikaranîn

Lêker:

• kamil bûn
• kamil kirin

Navdêr, mê:

• kamilbûn
• kamilkirin

Rengdêr:

• kamilbûyî
• kamilkirî

Etîmolojî

Ji erebî كامل (kamil)

Jê

• berkamil
• kemilandin
• kemilandî
• kemilîn
• kemilîner
• kemilînerî
• kemilende
• kemilendeyî
• kemilok
• kemilokî

Ji wêjeya klasîk

Daye me mîrasa Qur'ana Kerîm
Dînê me kir kamil û ni'met-temam— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Werger

• Elmanî: mündig ^→ de, volljährig ^→ de, reif ^→ de
• Erebî: ^?بالغ ^→ ar, ^?کامل ^→ ar
• Farisî: كامل ^→ fa, بالغ ^→ fa
• Inglîzî: total ^→ en, perfect ^→ en, complete ^→ en
• Tirkî: durmuş oturmuş ^→ tr, ergen ^→ tr, kâmil ^→ tr, uslu akıllı ^→ tr, kamil ^→ tr, zom ^→ tr, yetkin ^→ tr, olgun ^→ tr, ^?büluğ ^→ tr, ^?yetişkin ^→ tr

Tirkî

Rengdêr

kamil

1. kamil, gihîştî