hulle

Kurdî

Navdêr

hulle mê

1. (li gor îslamê) sertê ku dibêje eger mêrek jina xwe ber de û carek dî bixwaze pê re bizewice, divê ew jin di navberê re mêrek dî bike û paşî wî berde daku bikare bigihe mêrê xwe yê yekem

Herwiha

• hule

Ji wêjeyê

Heger zilamek sê telaqên jina xwe bavêje, wê berde û piştre li jina xwe poşman bibe, divê jina wî here zilamekî din bike, xwe ji wî zilamî berde û dîsa li mêrê xwe vegere. Yanî, divê rebena jinikê lotikek din li xwe xe heta ku karibe dîsa li mêrê xwe ê berê vegere.

(Lotikxane.com, 7/2008)

Etîmolojî

Ji erebî

Werger

• Almanî: eben → de, glatt → de
• Tirkî: hülle → tr

Afrîkansî

Cînav

hulle

1. ew (pirjimar), wan