dîyar

Kurmancî

Navdêr

dîyar m

1. aşîkar, aşkere, vedîyar, penî, pendî
2. diyar, zelal, eyan, kifş^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

• dî +-yar

Ji wêjeya klasîk

• 52. Qeydê di hûr îsbat bike (A.)
  * Qeydê di hûr dîyar bike,
  53. Wezzûh ku fehma min netê (A.) — (Feqiyê Teyran, )

Werger

• Almanî: deutlich → de, offensichtlich → de
• Farisî: علنی → fa
• Îngilîzî: ^?megascopic → en, ^?unmistakable → en, ^?unmistakable → en
• Tirkî: aşikar → tr