bêkêf

Kurdî

Rengdêr

bêkêf

1. bêlezet, bêzewq, bêxweşî, bêşahî, bêdilxweşî, bêkeyf
   • Wêran ez im malim xirab
     Bêkêf kirim zilfe di reş
     Biskê siyah, zilfêd qemer— (Feqiyê Teyran ~1620)

Jê

• bêkêfî
• bêkêfîtî
• bêkêftî
• (Lêker) bêkêf bûn

• (Navdêr) bêkêfbûn

Etîmolojî

Ji bê- + kêf.

Werger

• Almanî: flügellahm → de, missmutig → de, unwohl → de, gedrückt → de, ^?freudlos → de
• Îngilîzî: dismal → en, dispirited → en, joyless → en
• Tirkî: keyifsiz → tr, neşesiz → tr, rahatsız → tr, şevksiz → tr