bêgane

Kurdî

navdêr

Wate

1. Biyanî, xerîb, ecnebî, derekî, derveyî, xaricî.
2. Namo.

Ji wêjeya klasîk

Dîwane mebe bi vî hewayî
Bêgane mebe tu aşina yî
Hora ko te can û dil di des bû— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Bikaranîn

Lêker:

• bêgane bûn
• bêgane kirin

Navdêr:

• bêganebûn
• bêganekirin

Rengdêr:

• bêganebûyî
• bêganekirî

Jê

• bêganehî
• bêganetî
• bêganeyî

Werger

• Elmanî: Ausländer ^→ de n, Fremde ^→ de m
• Farisî: بيگانه ^→ fa, ناآشنا ^→ fa, غريبه ^→ fa
• Swêdî: utlänning ^→ tr
• Tirkî: bigane ^→ tr, lakayt ^→ tr