şerr

 Binêre herwiha: şer, şêr

---

Kurdî

navdêr, nêr

Wate

1. Li hev dan, li hev xistin (bi dest û piyan yan jî bi dar û beran bo êşandina hev)
2. Ceng, herb, sewaş, bikaranîna çekan anku sîlehan dijî hev.
3. Bikaranîna gotinên tûj yan tal dijî hev.

Herwiha

• şer

Ji

ji erebî شر (şerr: xirabî) ji شر (şerre: xirabî kirin), belkî ji sûmerî şirde- ("cinayet, kuştin, tawan")

Dijwate

• aştî

Bide ber

• berxwedan
• serhildan
• şorreş

Bikaranîn

Lêker: bûn şerr kirin şerr şerr bûn şerr kirin

Navdêr, mê: şerrbûn şerrkirin

Jê

• şerrane
• şerranê
• şerrenîx
• şerrhez
• şerrhezî
• şerrî
• şerrkar
• şerrkarî
• şerrker
• şerrkirr
• şerrkirrî
• şerrnas
• şerrnasî
• şerrok
• şerroke
• şerrperest
• şerrperestî
• şerrvan
• şerrvanî
• şerryar
• şerryarî
• şerrzan
• şerrzanî
• şerûd
• şerawe
• şerax

Werger

pevçûn, lihevdan, lihevxistin

• Farisî: جنگ ^→ fa, شر ^→ fa, نزاع ^→ fa
• Fînî: tappelu ^→ fi
• Inglîzî: fight ^→ en, physical confrontation
• Tirkî: kavga ^→ tr

ceng, herb

• Elmanî: Krieg ^→ de nêr, ^?Streit ^→ de nêr
• Fînî: sota ^→ fi
• Inglîzî: war ^→ en
• Tirkî: savaş ^→ tr