şerr

Kurdî

navdêr, nêr

Wate

1. li hev dan, li hev xistin (bi dest û piyan yan jî bi dar û beran bo êşandina hev)
2. ceng, herb, sewaş, bikaranîna çekan anku sîlehan dijî hev
3. bikaranîna gotinên tûj yan tal dijî hev

Herwiha

• şar
• şer

Ji

ji erebî شر (şerr: xirabî) ji شر (şerre: xirabî kirin), belkî ji sûmerî şirde- ("cinayet, kuştin, tawan")

Dijwate

• aştî

Bide ber

• berxwedan
• serhildan
• şorreş

Bikaranîn

Lêker:

• bûn şerr
• kirin şerr
• şerr bûn
• şerr kirin

Navdêr, mê:

• şerrbûn
• şerrkirin

Jê

• şerrane
• şerranê
• şerrenîx
• şerrhez
• şerrhezî
• şerrî
• şerrkar
• şerrkarî
• şerrker
• şerrkirr
• şerrkirrî
• şerrnas
• şerrnasî
• şerrok
• şerroke
• şerrperest
• şerrperestî
• şerrvan
• şerrvanî
• şerryar
• şerryarî
• şerrzan
• şerrzanî

Werger

pevçûn, lihevdan, lihevxistin

farisî : جنگ → fa, شر → fa, نزاع → fa fînî : tappelu → fi inglîzî : fight → en, physical confrontation

tirkî : kavga → tr

ceng, herb

elmanî : m → de fînî : sota → fi inglîzî : war → en

tirkî : savaş → tr