cem

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Daçek[biguhêre]

cem

  1. Ba, bal, nik, dev, def, hindî, herdê, tev, haf.

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî جنب‎ (cenb: alî, rex) bi guherîn: cenb -> cemb -> cem.

Werger[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

cem

  1. Kom, grûp, tev, cemîh.
  2. (rêzimanî) pirhejmar

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî جمع(cem', kom)

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

cem nêr

  1. dan,taşt yan firavîn yan şîv.
    • Xwarina xwarinê jî her çand e, gundî cemê serekî êvaran dixwin piştî ko ji ber heywanan yan ji îş-karê xwe vedigerin. Lê belê bajarî nîvro li ba wan giringtir e bo xwarinê. Gundî bi lez dixwin û ji wan wisa ye ko xwarin tenê jibo zikdagirtinê ye, li gor gundîyan mirov dixwe ji bo bikaribê kar bike. Lê belê bajarî sifrê dixemilênin û ji wan re wisa ye ko merasim e, li gor bajarîyan mirov ji bo wê kar dike da bixwe. — (Bedran Ehmed: Çanda xwarinê di kavilgeha Kurdistanê de, Nefel.com, 1/2008)

Werger[biguhêre]

Navdêr 3[biguhêre]

cem

  1. Merasimên dînî yên elewiyan.
  2. Cemxane, pîrozgeha elewiyan.

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî جمع‎ (ceme'e: kom bûn, civîn), hevreh camî, cume, cam'e, cemaet, camie...

Werger[biguhêre]

Portugalî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Hejmar[biguhêre]

cem

  1. sed, 100.

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

cem

  1. Cem, cemxane.