tereqî

Kurmancî

Navdêr

tereqî mê

1. rabûn, bilindbûn, pêşketin, geşedan

Herwiha

• teraqî, terraqî (di bin tesîra tirkî/osmanî de)
• terreqî

Etîmolojî

Bi rêya tirkî/osmanî ji erebî ترقي‎ (tereqqî) ji te- + rehê r-q-y- (bilind bûn, rabûn).

Werger

• Farisî: شیره گل‎, شلیل‎ → fa, نوعی هلو‎
• Tirkî: terakki → tr