sefalet

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sefalet	sefalet
Îzafe	sefaleta	sefaletên
Çemandî	sefaletê	sefaletan
Nîşandera çemandî	wê sefaletê	wan sefaletan
Bangkirin	sefaletê	sefaletino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sefaletek	sefaletin
Îzafe	sefaleteke	sefaletine
Çemandî	sefaletekê	sefaletinan

sefalet mê

1. jarî, hejarî, perîşanî, riswayî, rezalet, xizanî, şerpezeyî, belingazî
   • Di wê hewayê xerîb da çaya xwe vedixwim û nawêrim çavên xwe bigirim. Pê sefaletek dihîsim û divêm derkevim. — (Îbrahîm Selman: Mekin, ezbenî, mekin, Netkurd.com, 11/2007)

Têkildar

• sefîl

Bide ber

• sefaret

Etîmolojî

Ji erebî سفالة‎ (sefale^t, “sefalet < nizmatî”) ji rehê س ف ل‎ (s-f-l-, “nizm bûn, li jêr bûn”), hevreha aramî שפל‎ (ş-p-l-), akadî şepalu. Ji heman rehî: sefîl.

Werger

• Almanî: Mangel → de mê, ^?Jämmerlichkeit → de mê
• Farisî: ^?نکبت‎ → fa
• Fînî: kurjuus → fi
• Îngilîzî: misery → en
• Tirkî: sefalet → tr, rezalet → tr

Tirkî

Navdêr

sefalet

1. xizanî, hêjarî, şerpezeyî, perişanî, sefalet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)