sînorker

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /siːnoːɾˈkɛɾ/
• Kîtekirin: sî·nor·ker

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	sînorker	sînorker	sînorker
Îzafe	sînorkera	sînorkerê	sînorkerên
Çemandî	sînorkerê	sînorkerî	sînorkeran
Nîşandera çemandî	wê sînorkerê	wî sînorkerî	wan sînorkeran
Bangkirin	sînorkerê	sînorkero	sînorkerino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	sînorkerek	sînorkerek	sînorkerin
Îzafe	sînorkereke	sînorkerekî	sînorkerine
Çemandî	sînorkerekê	sînorkerekî	sînorkerinan

sînorker mê û nêr

1. ya/ê sînor dike

Hevmane

• tixûbker

Etîmolojî

Ji sînor + -ker.

Werger

• Tirkî: sınırlayıcı