otorîter

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
otorîter	otorîtertir	herî otorîter otorîtertirîn

otorîter

1. totalîter, diktatorane, zalim, zordar, stemkar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Piştî salên 1989-an dawiya şerê sar hat. Dinya, partî, dewlet ji nû ve ava bûn: Ev pêvajoya hîn dom dike. PKK bi taybetiya xwe ya dema şerê sar û bi xusûsiyetên xwe yên nedemokrat, otorîter û totalîter hem li Bakurê Kurdistanê, hem jî li beşên din yên Kurdistanê zerarê dide tevgera Kurdistanê. Ji bona vê divê PKK xwe biguherîne. — (Ibrahîm Güçlü: Terora bêesalet/kor – PKK û Erdogan - Buyukanit..., Nefel.com, 1/2008)

Etîmolojî

Bi rêya fransî authoritaire, têkildarî otorîte

Jê

• otorîterî

Werger

• Almanî: autoritär → de
• Farisî: جبار‎ → fa
• Tirkî: otoriter → tr