nihayet

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. dawî, talî, dûmahî, xilasî

Herwiha

• nîhayet

Têkildar

• nihayî (2)

Ji

Ji erebî

Ji wêjeya klasîk

Husn û cemala canan nadêritin tu payan
Herçi nebit bidayet esla nehin nihayet
Feyda 'ulûmê hikmet cama sedef ko gêra— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Tirkî: bitim ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. dawî, talî, axir
   • baharın nihayetiydi dawiya biharê bû
2. di dawiyê de, axirê, asoxîn, dû re, paşiya paşîn, soxî, nihayet
   • nihayet anladın axirê te fêm kir