mucîd

Kurmancî

Navdêr

mucîd

1. keşifker, keşaf, peydaker, vebîner, şkaftmend, derander, rêçgerîn, derîner, derhêner, kaşif, îcadkar, îcadker,
   kesa/ê ku tiştek nû çêdike,
   kesa/ê ku tiştekî îcad dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• micid
• mucîz

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî îcad.

Jê

• mucîdî

Werger

• Almanî: erfinder → de
• Çekî: vynálezce → cs m
• Fînî: keksijä → fi
• Holendî: uitvinder → nl
• Îdoyî: inventanto → io
• Îngilîzî: inventor → en
• Îtalî: inventore → it
• Japonî: 発明家 → ja (はつめいか, hatsumeika)
• Portugalî: inventor → pt
• Spanî: inventor → es
• Swêdî: uppfinnare → sv yj, upptäckare → sv
• Tirkî: keşşaf → tr, keşfedici → tr, keşfeden → tr, bulucu → tr, icatçı → tr, mucit → tr
• Yûnanî: εφευρέτης → el (efevrétis) (efevretis)