kerrik

Kurdî

1. kuna guhî

navdêr, mê

Wate

1. kuna guhî, qula guhî

Herwiha

• kerik
• kerrk
• kerk

Ji wêjeyê

Xuşexuşa dengê Kurdistanê yê ko ji Başûr tê, wekî şûrekî tûj tê dikeve kerrika guhê wan yê kerrbûyî û ziravê wan diqetîne. Bi çiveçiva bihara Kurdistanê ve nefesa wan diçike, ti şemal li ser ruyê wan namîne, dikevin doşeka mirinê, ezraîlê xwe li ber çavên xwe dibînin.

(Evdile Koçer: Taya faşîzmê û deh kurên pîrê, nefel.com, 3/2007)

Werger

• Elmanî: Gehör ^→ de m
• Erebî: ^?الفجاجة ^→ ar
• Inglîzî: raw ^→ en, unripe ^→ en

2. mêweyên negihiştî

rengdêr
navdêr

Wate

1. kojik, fêkiyê ku hê negihiştiye
   • Ev sêv hê kerrik in.

Herwiha

• kerik
• kerrk
• kerk

Etîmolojî

hevreha farisî کالک (kalek) ji zimanên îranî, ji eynî rehî: kal (negihiştî)

Jê

• kerrikî

Werger

• Inglîzî: unripe ^→ en, early fruits