kanc

Kurmancî

Rengdêr

kanc

1. ehmeq, serserî, kustah, bisteh

Herwiha

• kanj

Jê

• (Lêker) kanc bûn
• (Lêker) kanc kirin

• (Navdêr) kancbûn
• (Navdêr) kanckirin

• (Rengdêr) kancbûyî
• (Rengdêr) kanckirî

Etîmolojî

Ji tirkî, bi tirkiya kevn kênç, bi tirkiya nû genç - binere "qenc" û "genc".

Werger

• Almanî: anmassend → de, keck → de
• Farisî: بی عار‎ → fa
• Îngilîzî: domineer → en, sassy → en, unbridled → en, uncalledfor → en, unchristian → en
• Tirkî: arsız → tr, edepsiz → tr, hödük → tr, sert → tr, kaba → tr, küstah → tr, ^?münasebetsiz → tr, ^?sertleşmek → tr