hunkuf

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
hunkuf	hunkuftir	herî hunkuf hunkuftirîn

hunkuf

1. guncav, minasib, kêrhatî, bikêr, hêja, hejî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• hinkif
• hinkuf
• hunkif

Ji wêjeyê

Her çi qasî xelkê ji min re got ko ne li gora te ye, ne li hunkufî te ye jî; min guh kesî neda û min li ba xwe digot ko êdî ew dewra berê derbas bû. (Enwer Karahan: Çargurçik, Nefel.com, 5/2007)

Jê

• hunkufî
• hunkufîtî
• hunkuftî