homan

Kurmancî

Navdêr

homan mê

1. evrandin, teqdîskirin, evrar, pîrozî, teqdîs

Etîmolojî

An têkilî Homa û yeksanî farisî همایون‎ (humayûn, “pîroz, homan”); an jî ji proto-îranî *háwhmā, ji *háwhmah; navê giyayeka pîroz a ku di ayînan da bi kar dihat. Hevreha munjî [skrîpt hewce ye] (yûmene), peştûyî اومان‎ (uman), semnanî [skrîpt hewce ye] (uman), şughnî [skrîpt hewce ye] (emoǰek, “efedra, dara spingê”). Dibe herdu jî û tevlihev bûbin.

Werger

• Îngilîzî: sacrifice → en, sanctification → en
• Tirkî: kutsama → tr, takdis → tr