hêmî

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: hê·mî

Rengdêr

hêmî

1. kelik û potikên kevnare
2. bi rutûbet û têhn; şil
   • Hewş pirr hênîk bû û piçekî hêmî bû. — (Robert Louis Stevenson, (terciman: Ciwanmerd Kulek), Meseleya Seyr a Dr. Jekyll û Mr. Hyde, Avesta, 2020, r. 50, ISBN 978-605-2246-80-1)

Jê

• hêmî bûn (lêker)
• hêmî kirin (lêker)
• hêmîbûn (navdêr)
• hêmîbûyî (rengdêr)
• hêmîkirin (navdêr)
• hêmîkirî (rengdêr)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: رطوبت → fa, نمناکی → fa, بارجه قدیمی → fa
• Îngilîzî: damp → en, dewy → en, wetness → en, humid → en, wet → en
• Tirkî: gönen → tr, nemli → tr, ratıp → tr, rutubetli → tr, nem → tr, yapış yapış → tr, ^?ıslak → tr