hâl
Navdêr
[biguhêre]hâl
- rewş, timtel, hal (tevahiya mercên ku kesek an jî tiştekî ku tê de ye, an jî tevahiya wesfên wî kesî an wî tiştî)
- Herkes hâline göre bir hediye verdi.
- Her kes li gor rewşa xwe diyariyek da.
- hal (di şûna helwest û şêlê de)
- Senin bu hâline bir anlam veremiyorum.
- Ez li rewşa te dinerim tu tiştî jê fêm nakim.
- hal (ji bo dema ku em tê de ne)
- Bu hâlde bir şey yapamam. ― Ez di vî halî de tiştekî nikanim bikim.
- hal (di maneya pertav, taqet û mecal de)
- Dışarıya çıkacak hâlim yok. ― Halê min tune ku ez derkevim derve.
- (mecazî) hal û hewal
- Başına ne hâller geldi. ― Ev çi hal û hewal bûn hatin serê wê.
- irase, hal (cihê sergirtî ku lê tiştên wekî mêwe, zerzewat û qatix têrî fîrotin)
- hel, bişivîn, çareserî
- xistina ji ser text, ji text xistin