ecel

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. merg, mirin

Herwiha

• 'ecel

Bide ber

• ecele
• hecel

Pend

Ecela bizinê hat, ma bi nanê şivanî ve. yan jî bizina ku pişta xwe dixûre, wê bê nanê şivanî bixwe.

Ji

Ji erebî

Jê

• ecelî

Ji wêjeya klasîk

Çerx ditirsim kit şitabê
Zû ecel pê det rikabê
Can biret mi d' vê 'ezabê— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Farisî: اجل ^→ fa, زمان مرگ ^→ fa
• Inglîzî: day of one's death ^→ en, foreordained day of one's death ^→ fa
• Tirkî: ecel ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. ecel