sofî

Kurmancî

Navdêr

sofî

1. peyrewên tesewifê, mîstîkên îslamî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (bi berfirehkirinê) mûmin, bawermend, dîndar, oldar, teqwa
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Hate destê mi bi cellabê du'a
  Sofîyê xelwenişîn bêne sucûd
  Herdu birhên te ne mihrabê du'a — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سۆفی‎

Herwiha

• sûfî

Têkilî

• mitesewif
• tesewif

Jê

• Sofî
• sofîk
• sofîtî

Etîmolojî

Ji erebî صوفي‎ (șûfî) ji yûnanî σοφός (sofós) (sofos: zana, alim) ji σοφία (sofîa: zanîn, ilm, hişmendî, hişyarî, aqildarî) ku herwiha serekaniya van peyvan e: fîlo-sof, felsefe, feylesof, sofîst, sofîzm, Sofya... Bi berfirehî tê bawerkirin ku sofî ji peyva erebî صوفي‎ (șûfî, “cilê ji hiriyê”) ji صوف‎ (șûf, “hirî”) ye lê ew etîmolojiya gelêrî ye û wisa diyar e ku wê texmînê bi xwe tesîr li sofiyan kiriye: wan bawer kiriye ku navê wan maneya "kesên bi cilên ji hiriyê" dide loma wan xwe bi wan cilan xemilandiye. Gelek peyvên din jî yên dînî bi rêya erebî ji yûnanî hatine wergirtin, bo nimûne: decal, Incîl, iblîs, isqof...

Werger

• Almanî: ^?fromm → de, ^?Eremit → de m
• Erebî: صوفي‎ (șûfî)
• Farisî: صوفى‎ (sûfî), صوفی‎ → fa, عابد‎ → fa
• Îngilîzî: Sufi → en, Islamic mystics, devout → en, ascetic → en, sanctimonious → en, mystical → en, sufi → en, bluenose → en, ^?mystic → en, ^?mystique → en, ^?sofi → en
• Tirkî: sufi → tr, sofu → tr, mutasavvif, sofi → tr