mihacir
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
mihacir
- penaber, aware, miltecî,
kesa/ê ji warê xwe yan welatê xwe reviye û li derek din bi cih bûye- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Herwiha[biguhêre]
Bikaranîn[biguhêre]
- (lêker) mihacir bûn
- (lêker) mihacir kirin
- (navdêr) mihacirbûn
- (navdêr) mihacirkirin
- (rengdêr) mihacirbûyî
- (rengdêr) mihacirkirî
- mihacirî
- mihacirîtî
- mihacirtî
Têkildar[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Deyn ji erebî مُهَاجِر (muhājir), têkildarî hicre.