ter û teze
Biwêj
[biguhêre]- (giyayê) nû, ne hişk
- Ez li wan çil keçên ciwan fikirîm; ji bîranînên wan ez gelekî dilxwej bûm; ji jêrîniya wan, ji laşê wan yê ter û teze, ji hêtên wan yê esnek û xwejlihev, ji berzikên wan yên narîn, ji kulîmekên wan yên girover û nerm; bi qêrîn û dengên wan yê bi agir û pêtî, yç lerzok: 'Ax çavê min!', 'Ox jiyana min, dilê min!', 'bi Xwedê îşev şeva xêrê ye!' Ez mest bûm.. — (Çîroka Hezar û Şevekê, werger: Serdar Roşan, Weşanên Nûdem)