fanîtî

Kurmancî

Navdêr

fanîtî m

1. rewşa fanîbûnê
2. pîrî, bêhalî, bêtaqetî, qelsî, lawazî, demîtî, mirokî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji fanî +‎ -tî.

Ji wêjeya klasîk

• Nabînitin ew beqayê bi l-heq
  Fanîtî ji bo wi ra beqa ye
  Baqîtî ji bo wi ra liqa ye — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: ^?Vergänglichkeit → de m
• Îngilîzî: caducity → en
• Tirkî: fanîlik → tr, ölümlülük → tr