dialectic

Îngilîzî

Bilêvkirin

•  IPA: /ˌdaɪəˈlɛktɪk/
  • Deng (Inglîstana başûr)^ⓘ

Navdêr

dialectic (jimarbar û nejimarbar, forma pirjimar dialectics)

1. Diyalektîk. Her sîstemekî resmî ya fikirîn / muhakemekirinê ku bi pevguhertina argumentên mentiqî digihîje rastiyekê.
2. Diyalektîk. Nakokiyek fikiran ku di înteraksiyona wan de faktora tayînker e.

   This situation created the inner dialectic of American history.

   Ev hal diyalektîka hundirîn a tarîxa Amerîkayê çêkir.

3. (Marksîzm) Pêşketina nakokiyê, bi taybetî jî nakokiya sinifan.

Têkildar

 

• dialect
• dialectical
• dialogue
• trialectic, trialectics

Etîmolojî

Ji fransiya kevn dialectique, ji latîniya dereng dialectica, ji yûnaniya kevn διαλεκτική (dialektikḗ, “hunera nîqaşkirina bi rêya pirskirin û cewabdana înteraktîv”), ji διαλεκτικός (dialektikós, “eleqedarê diyalogê”), ji διαλέγομαι (dialégomai, “tevlîbûna diyalogekê”), ji διά (diá, “bi rêya, li ser”) + λέγειν (légein, “xeber dan”).

Rengdêr

dialectic (komparatîv more dialectic, sûperlatîv most dialectic)

1. Diyalektîkî.

Etîmolojî

Ji latînî dialecticus, ji yûnaniya kevn δῐᾰλεκτῐκός (dialektikós).

Rengdêr

dialectic (komparatîv more dialectic, sûperlatîv most dialectic)

1. Diyalektî, zaravayî.

Etîmolojî

Ji dialect + -ic.

Herwiha

• dialectick (kevnbûyî)

Anagram

• deictical

Romanyayî

Rengdêr

dialectic

1. Diyalektîkî.

Etîmolojî

Ji fransî dialectique, ji latînî dialecticus.