conclusive

Îngilîzî

Bilêvkirin

•  IPA: /kənˈkluːsɪv/, /kəŋˈkluːsɪv/
• Deng^ⓘ

Rengdêr

conclusive (komparatîv more conclusive, sûperlatîv most conclusive)

1. Qetî, mitleq. Yê eleqedarê netîceyekê.
2. Nîhaî, dîyarker. Yê dawî li tiştekî tîne.

   The set of premises of a valid argument is conclusive in the sense that no further evidence could possibly be added to the set of premises which would make the argument invalid.

   Seta teoriyên argumenteke muteber nîhaî ye bi maneya ku êdî delîlên zêdetir ne mimkin e ku li teoriyên ku argumentê bike nemuteber, were zêdekirin.

   conclusive evidence

   delîla qetî

Jê

 

• conclusively
• conclusiveness
• conclusive presumption
• final and conclusive

Etîmolojî

fransî conclusif, ji latîniya dereng conclusivus, ji latînî conclūsīvē (“conclusively”), from past participle of concludere.

Anagram

• Vice Consul, Vice-Consul, Viceconsul, vice consul, vice-consul, viceconsul