cire-cir

Kurmancî

Navdêr

cire-cir mê

1. (dengê siriştî) dengê bilind yê gengeşeyeka dijwar ya di navbera kesinan de, li ser şolek, dengê ku dema hin kes li ser şolek bi dijwarî bi hev re gengeşe dikin, ji devên wan derdikeve, belav dibe. hvm: "xire-cir"

   bû cire-cira wan zilaman, dengê wan li derdorê belav bû"

   wan zilaman, li ser wê şolê cire-cir kir". peyvik argo ye, di peyvînên cidî de nayê gotin. : ku hin kes cire-cir bikin: yanî ku hin kes bi awayekî dijwar û bi dengekî bilind bi hev re gengeşe bikin

   wan zilaman, li ser wê şolê cire-cir kir". peyvik argo ye, di peyvînên cidî de nayê gotin