beyaban

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɛjɑːˈbɑːn/
• Kîtekirin: be·ya·ban

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	beyaban	beyaban
Îzafe	beyabana	beyabanên
Çemandî	beyabanê	beyabanan
Nîşandera çemandî	wê beyabanê	wan beyabanan
Bangkirin	beyabanê	beyabanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	beyabanek	beyabanin
Îzafe	beyabaneke	beyabanine
Çemandî	beyabanekê	beyabaninan

beyaban mê

1. çol, çolistan
   • Her ku lê kûr bûbû, di nava beyabanên hişê xwe de hûrgilîne din kifş kiribû û her ku tiştine nû kifş kiribû, kula dilê wî tîrtir bûbû. — (Mîran Janbar, Qolyeya Cécileê, Weşanxaneya Lîs, 2012, çapa 1em, r. 45, ISBN 9786054497010)
   • Lê mixabin ew li beyabanê pir zehmetî û zorê dibîne û nexweşîneke bêderman hildide. — (Zeynelabidîn Zinar: Nimûne Ji Gencîneya Çanda Qedexekirî, Xwedî, 1991, r.170)
   • Munneqeş bû cîbale ji palal û beybûnan
     Ji dengê re'dê bihar wî hilat kêrestûne
     Wî nazil bûyî xelate beyaban tezyîn bûne — (Mensûrê Girgaşî: Beyta Bikarê, Armanc, Hj. 79, 1988, r.9)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: desert → en
• Tirkî: çöl → tr, sahra → tr

Tirkî

Navdêr

beyaban

1. beyaban