peya

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

peya nêr, p-ya nerm

  1. zelam, mêr, kabra, mirovên nêr
    • Bûbê, çav li wan peyayên ku li ber siya dîwêr rûniştibûn, ket. — (Firat CewerîGirtî, Weşanên Nûdem1986)
    • Ew peyayê bêînsaf dîsan nexweş ketiye, rewşa wî xerab e... — (Bexçeyê Vîşne, Anton Çexov, Weşanên Nûdem)
    • (...) ji otomobîlê peyayekî dirêj î bi simbêlên dirêj, bi cîzme, bi şewqetareke mezin derket (...) — (Dara Hinarê, Yaşar Kemal, Weşanên Nûdem)
    • Kêmbûna keç û jinan li ser taxê baş diyar dikir ku civata bajêr yeke wisa bû ku şûna jinan tê de li paş deriyan bû. Tenê tek û tûk jin û keç, pirraniya wan bi sê-çar gavan li paş peyan, di taxa navenda bajêr de dimeşiyan. Heta carine mirov jineke berbexte li dû lawekî deh-duanzdeh salîn di rê de didît. — (Şahînê Bekirê Soreklî: Veger, roman, Kovara Mehname, hj. 79, 9/2006)
  2. (mecazî) jêhatî, wêrek
    Tu nizanî çi peya ye ew!...

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji zimanên îranî, hevreha farisî پیاده‎ (piyade), pehlewî peyadek/pedatek, têkilî . بايدق(baydeq) ya erebî û piyade ya tirkî ji zimanên îranî ne.

Werger[biguhêre]

Hoker[biguhêre]

peya, p-ya nerm

  1. bi meşê, bi piyan / ling (meşîn; ne bi siwarî)
    • Hê wilo traktorên bi erebeyên naylonî, kamyon, erebeyên hespan û yên bi peya gundî vegeriyan malên xwe. — (Dara Hinarê, Yaşar Kemal, Weşanên Nûdem)
    • Li navenda bajêr otobûsa ji paytextê dewletê dihatî rawestiya, bîst û yek kes, ku ji wan çar jin û sê zarok bûn, jê peya bûn. — (Şahînê Bekirê Soreklî: Veger, roman, Kovara Mehname, hj. 79, 9/2006)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Dijmane[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

têkildarî peyva û

Werger[biguhêre]