pûç

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

Pozîtîv Komparatîv Sûperlatîv
pûç pûçtir herî pûç
pûçtirîn

pûç, p-ya req, ç-ya nerm

  1. (bo kes an jî tişt): bêkêr, xirab, nebaş, kêrnehatî
  2. kerixîn, çilmisîn, kevn bûn, wexta xwe derbaz kirin, tiştên ku ji ber kevnbûna xwe hêdî nayên bikaranîn
    Gûzên vê darê pûç bûne nayên xwarin
    • Çav bi bejn û bala kurê xwe ketine lê, nizanin dara pûç e." — (Sîma SemendXezal, Weşanên Nûdem1996)
  3. ji aliyê rewiştî ve nebaş, tevlî cinsî, serdaçûyî

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha farisî پوچ(puč).

Werger[biguhêre]