kil

Bê kategoriya rêzimanî
Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

Kil

kil nêr, k-ya nerm

  1. Rengê reşjin li bijangên çavên xwe didin (daku bijang tarîtir yan bihêztir yan stûrtir bibin).
    Hevmane: sirme, maskara, rîmel
    Kilê dutmam u pismama dermanê bîtikane.

Bi alfabeyên din[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevrehên soranî کل(kil), کڵه(kiłe) û کله(kile), herdu ji erebî كحل‎ (kuḥil - bi erebiya devokî herwiha kol, kiḥel, kiḥil) ji aramî ܟܘܚܠܐ(kuḥla), hevreha îbranî כחל‎, (kaḥal), ji akadî [skrîpt hewce ye] (guḥlu). Bi rêya erebî li piraniya dinyayê belav bûye: îngilîzî kohl, fransî khôl, almanî kajal, rusî кайал (kajal) (kayal)... Ji eynî rehî: alkol, alkohol.

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

kil , k-ya req

  1. kan, kiyan, kilandin, şilqandina meşkê, şilqîna meşkê
  2. hejandin, hejîn:
    kil bûnhejîn, pêş û paş livîn
    kil kirinhejandin

Ji wêjeyê[biguhêre]

  • Piştî van agahdariyên di derbarê Ahmet Turkî de êdî divêt mirov li ser fikir û helwêstên wî jî du gotinan bibêje ko bê ew çima di serokatiya vê (DTP) partiyê de weha mîna hêlkanê kil dibe û gah dihere û gah tê. — (Enwer Karahan: Her û were Ahmet Turk, Nefel.com, 7/2008)

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Mane 3[biguhêre]

kil (cureyê peyvê?)

  1. (dava bi derqûna heywanan ve) Guhartoyeke kilik.

Romanyayî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kil nêtar

  1. kîlo

Çavkanî[biguhêre]

Ev peyv ji wergerên kîlo hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kil

  1. kil, kîlte, bekre
  2. gil, gêl, gilk, xenêke