dih
Binêre herwiha: Dih
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
Hoker[biguhêre]
dih
Herwiha[biguhêre]
Werger[biguhêre]
[biguhêre]
dih nêr
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji proto-îranî *desyu- (“warê dijminan, welatê dijminan”), hevreha sanskrîtî desyu- (dijmin), avestayî dexyu- (war, welat), farisiya kevn dehyu-, pehlewî dêh, دێ (dê, “gund”) ya soranî, dew (gund) ya zazakî û ده (dih, “gund”) ya farisî.
Werger[biguhêre]
gund — binêre gund
[biguhêre]
dih mê
- gidîşên çilû,
texeyên çilû,
gurzên çilû yên li ser hev- Ev [dih] ew çulî (belgên daran) in yên ku havînê dibirrin û datînin ser hev (dinijinin) daku nerizin û zivistanê wan wek alif didin pezî. Her bi vî şêweyî heliz û giya û alifên din jî ji bo terşî dinijinin. — (Rizgar Kêsteyî di Koma "Zimanê Kurdî" li ser Rûnameyê de, 8/2012)